Wiesz... nie spotkałem się jeszcze z silnikiem, który przez 30 tys km nie wziął grama oleju.
Ten bierze tyle, że między przeglądami nie muszę dolewać.
No nie zrobiłem mu przeglądu w terminie i jeździłem aż się upomniał kontrolką o uzupełnieniu oleju. Jak policzyłem, to chyba z 35 tys wtedy zrobiłem. Jeżdżę dużo (ok 60 tys rocznie) i przeglądy i tak wypadały mi wtedy co 4 miesiące.... więc wyobraź sobie, że można było zapomnieć...
To rzeczywiście ostro był jeżdżony ten Kropek.
Posiadam takowego. Rocznik 2003 i do teraz dokręciłem mu 215 tys km. Jeździ bardzo dobrze.
Odrobinkę bierze olej ale dolewać od wymiany do wymiany nie trzeba. Raz zapomniałem o przeglądzie i prawie 30 tys km zrobiłem na jednym oleju. Innym razem obejrzałem się że czegoś mu brakuje, jak na zakrętach zaczynała się kontrolka ciśnienia oleju zapalać (wtedy dolałem blisko 1,5 l żeby uzyskać poziom na środku bagnetu. I... poza tym wszystko w normie.
Nie widać, żeby kopcił, nie widać, żeby stracił na wigorze... Jest naprawdę dobrze.
A jaką masz temperaturę powietrza wyrzucanego względem zasysanego na wylocie z budynku?
A ja Ci powiem, że aż tak nie chciałbym się męczyć.
To, co czytam, że ktoś inwestuje w kurs i jazdy doszkalające 5000 zł to jakaś paranoja.
Kiedy zdawałem prawo jazdy (2000r.) dużo się mówiło o linijkach, uwalaniu za cokolwiek.
Fakt, dużo się mówiło i... tyle.
Do egzaminu podchodziłem 2-krotnie i wiem doskonale, jakie błędy popełniłem na pierwszym egzaminie. Nie brałem żadnych dodatkowych jazd i za drugim razem zdałem bez problemu.
W mojej grupie na 12 osób zdających bodajże tylko 2 zdały w tym ja i jeszcze jedna dziewczyna.
Ja widziałem jazdy wszystkich z tej grupy na placu (zdawałem plac jako pierwszy, więc musiałem potem czekać aż cała reszta skończy manewrowanie na placu) i z przerażeniem widziałem, co Ci ludzie robili. Jednych zjadała trema, inni mieli ogromne braki w wyszkoleniu. Jednej osobie auto gasło na potęgę, innej łuk do tyłu nie wychodził. Ktoś tam pod górkę nie mógł z ręcznego ruszyć.
Miałem okazję "doszkalać" żonę 4-ry lata później. Po zdanym egzaminie (za pierwszym razem)
po prostu żonie dałem kluczyki do ręki i usiadłem na prawym fotelu auta.
Jechała dokładnie tym samym modelem samochodu co na kursie i na egzaminie.
Dziś sama mówi, że kurs jej niczego nie nauczył i dziwi się, że zdała egzamin za pierwszym
podejściem. Widocznie czegoś tam się w przyszłej "kierownicy" dopatrzył się egzaminator, bądź dziewczyna nie robiła aż tak rażących błędów jak inni.
Dość tego, że po zdaniu prawka problemem było wszystko. Od dziwnych nawyków co do poruszania się po jezdni (nie pilnowanie linii pasa ruchu, trzymanie się prawej strony na granicy krawężnika), poprzez stres przy ruszaniu (kangurki, duszenie silnika, przegazowywanie bez powodu, jazda na półsprzęgle) na nieogarnianiu znaków drogowych kończąc.
Gdy zaczynał się stres, kończyło się jakiekolwiek zdrowe myślenie. Zaczynała się panika i robienie naprawdę dziwacznych manewrów.
Pierwsze co zrobiłem, to kazałem jej... nauczyć się ruszać z miejsca.
Zrobiła ten manewr... bo ja wiem... 20 razy... aż wreszcie "załapała" jak należy ruszać, kiedy sprzęgło zaczyna "brać" jak to wyczuć pod lewą stopą i jak manewrować gazem by silnik nie wył a auto ruszało bez kangura. Tylko że w trakcie tego stałem obok, mówiłem co robi źle, jak poczuć sprzęgło, jak ono drży pod stopą i... załapała szybciutko (po 20 minutach może?).
Potem poprosiłem o ruszenie ostre ale takie żeby nie zdusić silnika i nie piszczeć a jednocześnie nie dopuścić do wycia silnika.
To zajęło kolejne 20 minut i ... odrobinę smrodu z podgrzanego sprzęgła.
I po godzinie w mojej opinii była gotowa do jeżdżenia po mieście.
Od tej pory żadne ruszenie jej nie stresowało, nie paliła sprzęgła, nie dusiła silnika.
Znalazła swoją dynamikę ruszania jaka jej odpowiadała.
Dalej to była bajka.
Można powiedzieć, że co robił instruktor w ciągu tych 30 godzin jazdy? Ile razy zamiast wytłumaczyć JAK to zrobić prawidłowo "pomagał" swoimi pedałami ruszyć z miejsca?
Gdyby poświęcić początkową godzinę jazdy na ćwiczenie ruszania to każda chwila potem oznaczałaby tylko doskonalenie poprawnie wykonywanego manewru ruszenia i automatyzowanie go. A tak było powtarzanie w kółko tych samych błędów bez rozumienia co wychodzi nie tak.
Uważam, że dałoby się nauczyć człowieka w 30 godzin kursu podstaw, żeby egzamin zdał, tylko każdy z etapów musi być zakończony sukcesem. Jak kursant po zakończeniu kursu ma problemy z ruszaniem autem, to... się po prostu nic nie nauczył i koniec.
Dodam tylko, że w 2000r. do wyjeżdżenia w trakcie kursu było 20h.
Niby teraz jest 10h więcej ale czy to pomogło ludziom? Niewiele.
Zostać instruktorem nauki jazdy jest relatywnie prosto. I... trafiają tam ludzie, którzy tym zawodem w ogóle nie powinni się zajmować. To tyle. A na egzaminie jest tylko punktowanie banalnych błędów jakie egzaminowanym się zdarzają z powodu braków w wyszkoleniu.
Opinie "generalizujące" zawsze mają krzywdzący charakter.
Przykład:
Bielsko Biała, wieczór. Po pracy a potem kilku godzinach jazdy samochodem lądujemy w hotelu na nocleg. Następnego dnia mamy targi. Trzeba wypocząć. Wszyscy są padnięci, jest prawie północ. Recepcjonistka na nasz widok rzuca "państwo z rezerwacji?". Moja odpowiedź... żart z tych skojarzeniowych inaczej: "Nie... z Warszawy "...
Pani nie odzywała się do mnie do końca 3-dniowego pobytu...
Brawo, pochwalić
Dziękuję, chociaż nie chciałem tego opisywać dla chwały i pochwał. To tylko sytuacja, którą przytaczam, bo jest na 100% autentyczna i byłem jej świadkiem... współuczestniczyłem.
A teraz spójrz na
to z innej strony: niewykluczone, że uchroniłeś gościa od problemu. Założę się, że
zrobiłeś to po raz kolejny, jemu też udało się - po raz kolejny... bo znowu ktoś
pomyślał za niego. Efekt? W kliencie rośnie wiara, że jest niezniszczalny. Co
dalej? Poczyna sobie coraz śmielej - bo tyle razy się udawało, bo nic złego się nie
zdarzyło, bo znów trafi się jakiś "frajer", który ustąpi, ucieknie, albo po prostu
ktoś pomyśli za niego. Ogólnie fajno jest, bo i tak "jakoś to będzie".
Zgodzę się z Tobą, że na takich "niezniszczalnych" nie ma innej rady. Sądząc po reakcji tego konkretnego drajwera chyba osiągnąłem skutek. Po pierwsze dziękował po zdarzeniu. Po drugie... no odniosłem wrażenie po tonie jego głosu, że ... jest z tych myślących.
A gdyby mu strach
zajrzał w oczy, gdyby musiał uciekać po poboczach... coraz częściej dochodzę do
wniosku, że to jedyny sposób na większość takich drajwerów.
Tylko ja nie umiem nie zareagować w takiej sytuacji inaczej. Nie umiem przejść obojętnie.
Gdy widzę co się kroi - reaguję. Nie myślę czy to dobrze czy źle.
Wiesz... w większości wypadków gdy jadę większym a widzę, że ten z tyłu wisi mi na ogonie i się "czai" to daję mu znaki kierunkami lewym czy prawym jak widzę co się przede mną dzieje.
Rzeczywiście jeden ma mnie gdzieś i robi po swojemu. Ten "niezniszczalny" i ufny na 100% mocy swojego samochodu prze do przodu. Trudno, temu nie pomogę. Co najwyżej przyhamuję ciut i ustąpię pola o ile warunki na to pozwalają. Taki obowiązek w końcu nakłada na mnie KRD.
Większość jednak reaguje na takie zachowanie i... czekają na sygnał prawym kierunkiem.
Potem zwykle dziękują awaryjnymi bądź "lewo - prawo" kierunkami.
Ten Tobie
podziękował, trzech innych miałoby Cię gdzieś. Czy jesteś pewien, że osiągnąłeś
odpowiedni "efekt wychowawczy"? Że potem każdy zastanowi się przed kolejnym takim
manewrem, że nie wyprzedza się, jeżeli nie widać, co jest z przodu? Wątpię.
Częściej odpowiednia dawka stresu i potu na własnych plecach zmusza do przemyślanych
działań.
Podyskutujmy w tym kierunku.
Wiesz, może to jest tak, że bardziej robię to dla siebie, żeby potem nie budzić się zlany potem i wracać myślą do sytuacji, że mogłem zrobić COŚ a nie zrobiłem NIC.
Mnie to nie kosztowało wiele (w tej konkretnej sytuacji).
To nie tak, że jestem świętoszkiem. Mnie też wkurzają kierowcy jeżdżący mocno poniżej normy prędkości dla określonych warunków. Czasem też przesadzam z prędkością, gdy jest ku temu okazja, ale ... może to dziwnie zabrzmi... gdy wracam z trasy... marzę, żeby dojechać do domu cały i zdrowy... na mnie to działa perfekcyjnie... nieraz noga z gazu...
Ile razy było tak, że wykonałem jakiś manewr i chwilkę potem myśl... oho... to już było za ostro... chill out.
Przede wszystkim staram się myśleć o innych uczestnikach drogi pozytywnie. Każdemu może się zdarzyć wpadka... i to trzeba wybaczać. Bardzo nie lubię zakapiorstwa na drodze, jeśli wiesz o czym myślę i ... nic nie da uczenie ludzi na siłę. Zrobią swoje w przekonaniu 100% racji i jeszcze będą mieli pretensje.
Tyle, że coraz
bardziej zaczyna się klarować podział na drodze - na "frajerów" i "kozaków". Bo ci
pierwsi coraz częściej ustępują, a ci drudzy na tym korzystają utwierdzając się w
wierze o swojej "sile".
Nie postrzegam tego aż tak biało/czarno. Ja robię swoje. Jeśli trafiam na drodze na kozaka, trudno, niech kozaczy... im dalej ode mnie tym lepiej. Widziałem może 2 przypadki, gdzie kozaczenie skończyło się na rozbiciu auta. Raz w Warszawie... raz na trasie.
Jeśli trafiam na "frajera"... to przypominam sobie, że jak zrobiłem prawko i poraz pierwszy w deszczu jesienią jechałem trasą międzynarodową, to też jechałem 70km/h bo... bałem się i wręcz drogi przed sobą nie widziałem oślepiany światłami aut z naprzeciwka.
Ja to w ogóle staram się pamiętać o swoich wpadkach z okresu zdobywania drogowego doświadczenia i wybaczać je innym.
Ogólnie Youtube jest pełen filmów z Rosji, gdzie kierowcy rozwiązują swoje problemy siłowo.
Komentujemy to jako "dzicz, dzikusy"... ale... 8 lat temu takie obrazki widywałem prawie codziennie w Warszawie. Dziś jest o niebo lepiej.
Takich akcji jakie widać na filmie u nas nie uświadczysz, ale i tak sporo widać. Cwaniakowanie, objeżdżanie korka parkingiem, start z pasa do lewo/prawoskrętu i dynamiczne wyprzedzenie na skrzyżowaniu, jazda za karetką w korku, to przecież i tu (warszawa) do dziś czeste przypadki.
Rosjanie mają we krwi podobne "kombinowanie" jak i my. Myśmy siedzieli w tym od 45 roku. Oni jeszcze wcześniej. Co nie zakazane to dozwolone. Podobny system myślenia, tylko my się powoli cywilizujemy (tak naprawdę od lat 70'tych) na wzór zachodni, oni dopiero się tego uczą. Pomyślmy. Przecież tam przed 89 nie było prawie w ogóle samochodów prywatnych, dostęp do Zachodu był żaden. Ten kraj był naprawdę za żelazną kurtyną (u Nas było o niebo lepiej) oni się uczą i... tak naprawdę to "zapomniał wół jak cielęciem był"...
Spróbuj pojechać agresywniej "tak po warszawsku" np w Białymstoku. Spróbuj zmienić pas "na styk". Od razu klaksony, zajeżdżanie drogi, utrudnianie zmiany pasa, żadnych tam "na zamek" itp. zakapiorstwo i udowadnianie kto tu rządzi. Samochody dwupasmówką jadą tak, że możesz między nimi zrobić slalom. Ale spróbuj prawym pojechać szybciej niż ten, na lewym pasie, od razu powodujesz wciśnięcie pedału gazu tego na lewym pasie i zablokowanie Ciebie, po czym do następnych świateł obaj ten po lewej i przed Tobą jadą z tą samą prędkością. Zakapiorstwo i tyle.
A to, że kierowcy startują ze świateł jak emeryci, dopiero szukają biegu jak jest zielone, jadą 40 lewym pasem i rozpędzają się powoli, zajmują lewy pas jak mają jeszcze co najmniej jedno skrzyżowanie do skrętu w lewo i sygnalizują w ostatniej chwili chęć skrętu, to inna sprawa. To, że się nie przepuszcza pieszych na przejściach bez sygnalizacji świetlnej to już przejaw chamstwa i skrajnej nieodpowiedzialności. Do dużego natężenia ruchu trzeba dojrzeć.
Po kolei:
Ogólnie 3 z pokazanych sytuacji były nieco "naciągane". Nie możemy tak piętnować wszystkich dziwnych i trudnych / niebezpiecznych bądź potencjalnie niebezpiecznych sytuacji na drodze. Nieraz widziałem też sytuacje, bądź byłem ich uczestnikiem, gdy ktoś kogoś ma w martwym polu, gdy próbujemy myśleć za innego kierowcę, może nawet pomóc.
Np. Widzę, że z tyłu ktoś "tnie" lewym i wyprzedza kolumnę, którą ja prowadzę, przed nami zwężenie, wysepka z przejściem, ograniczenie do 70 w tym miejscu i chwilę przed tym ciągnik jadący wolniej od nas wszystkich. Podejrzewam, że gość chce "myknąć" nas wszystkich i "nadzieje się" na ciągnik na zwężeniu jezdni. Będzie źle, więc od razu daję sygnał lewym kierunkiem, dotykam hamulca, by zapalić STOP'y i wciskam klakson. Facet hamuje na mojej wysokości z piskiem i.... po zorientowaniu się co jest przed nami wjeżdża za mnie i wyprzedza dopiero po zwężeniu. Uniknęliśmy trudnej sytuacji w którą by się na 100% wpakował za 2-3 sekundy. Bo zaparkowałby w tym ciągniku, któremu się pobocze kończyło i wracał na pas przede mną. Rozmowa na CB była krótka i rzeczowa. Podziękował za reakcję.
W innej sytuacji miejscowość, teren zabudowany, 50-tka, ja jadę 60, bus za mną "czai się" do wyprzedzenia w miejscu gdzie nie powinien (podwójna ciągła, za 100m wysepka z krawężnikiem, bo przejście dla pieszych), on wyjeżdża na środek chcąc wyprzedzić, ja lewy kierunek i zapalam długie (była noc). W długich światłach widać doskonale odblaski znaków na wysepce, facet rezygnuje z wyprzedzania, po przejechaniu miejscowości wyprzedza mnie i... dziękuje awaryjnymi za uratowanie d...py.
Wniosek, pomóżmy czasem innym, pomyślmy za nich... nic nie stracimy a z pewnością będzie bezpieczniej. Przynajmniej dla własnej satysfakcji, że pomogliśmy uniknąć czegoś groźnego. Być może ktoś podziękuje za takie zachowanie na drodze, być może nie... ale własna satysfakcja w takiej sytuacji chyba rekompensuje więcej niż powoduje kłopotu.
Części wypadków można by uniknąć gdybyśmy zrezygnowali z egzekwowania swojego pierwszeństwa. Niech mądrzejszy głupszemu ustąpi. Będzie bezpieczniej.